ΠΡΕΜΙΕΡΑ: ΖΟΡΜΠΑΣ Ο ΕΛΛΗΝΑΣ

Ο ήρωας-σύμβολο στα Μέγαρα

Το Δημοτικό Θέατρο Μεγάρων, συνεχίζοντας την πολύχρονη προσπάθειά του, παρουσιάζει το διάσημο έργο του Καζαντζάκη.
«Ένα παιχνίδι είναι η παράσταση, ένα πείραμα που πιστεύω πως θα κάνει τον Καζαντζάκη να χαμογελά εκεί που βρίσκεται» λέει ο σκηνοθέτης της παράστασης Γιώργος Μαρδάς .

Στην παράσταση «Ζορμπάς ο Έλληνας» ο Καζαντζάκης συναντά την «Σονάτα του Σεληνόφωτος» του Γιάννη Ρίτσου, ένα αρμένικο ποίημα, τα χρώματα του Θεόφιλου, το πνεύμα του Μακρυγιάννη.

Το σκηνικό είναι ένας Ανήφορος, ένας Ανήφορος που ταυτόχρονα είναι και Κατήφορος. Ο Ανήφορος που ενώνει, συνθέτει, δημιουργεί και ο Κατήφορος που διαλύει , σαπίζει, οδηγεί στον θάνατο. Τον θάνατο του μέρους , αφού το όλον είναι αθάνατο... Η δίψα για ζωή, ο μη φόβος του θανάτου από την μια, η παραδοχή του, ο θρήνος για τον θάνατο αλλά και η δυνατότητα της γέννησης νέας ζωής από την άλλη ρυθμίζουν αφηγηματικά ψηλαφητά τον τρόπο να κάνουμε την ύλη πνεύμα.

Ένα τελετουργικό μύησης είναι η παράσταση. Ένα τελετουργικό μύησης στο οποίο δεν γίνεται σαφές ποιος είναι ο μαθητής και ποιος ο Δάσκαλος, ένα τελετουργικό ανάμεσα στον Ζορμπά (Διόνυσο) και τον Συγγραφέα (Απόλλωνα) σε τόπο και χρόνο απροσδιόριστο με ξεκάθαρη όμως την εποχή του χρόνου. Η αφήγηση αρχίζει και τελειώνει μέσα στο εξάμηνο της Μεγάλης Νύχτας. Το εξάμηνο της κατάβασης της Περσεφόνης στον Άδη, το εξάμηνο των μεγάλων γιορτών της χριστιανοσύνης. Τα Χριστούγεννα και το Πάσχα........ Χώρος, οι τέσσερις γωνιές του κόσμου, «τα τετραθέμελα του Νου. Ψωμί, Κρασί, Φωτιά, Γυναίκα». Ο Ασκητισμός του Βούδα, ο πλάνητας Οδυσσέας, η ταπεινοφροσύνη του Ιησού, η υπεροψία του Νίτσε, απέναντι στην Αποθέωση της Ζωής, το προαιώνιο Υποσεινήδητο του Έλληνα, τον Ζορμπά-Ίακχο είναι ο ένας Αξονας, ο ένας Πυλώνας του έργου ...και ο άλλος.....Η ΓΥΝΑΙΚΑ, ΤΟ ΑΒΑΤΟΝ ΠΟΥ ΓΕΝΝΑ ΤΗ ΖΩΗ. «Η Ψυχή της γυναίκας είναι σάρκα», λέει ο Καζαντζάκης, ταυτόχρονα όμως είναι «Ιερό και Μέκκα το χτες που κρύβει μια Γυναίκα». Η σάρκινη ετούτη ψυχή κρύβει και φανερώνει μαζί το μεγάλο μυστήριο της Ζωής. Της Ζωής που ακυρώνει τον θάνατο και διαιωνίζει το ανθρώπινο Γένος. Μέσα από αυτή την φαινομενική αντίφαση γεννήθηκαν όλες οι γυναικείες φιγούρες της παράστασης.

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ

Η προσαρμογή του θεατρικού έργου βασισμένη στο συγγραφικό έργο «Ζορμπάς» του Νίκου Καζαντζάκη, έγινε απ’ τον Γιώργο Μαρδά.

Σκηνικά: Γιώργος Μπέης (αρχιτέκτων) - Αλεξάνδρα Παπαγιάννη (animator).

Διδασκαλία χορού: Αγγελική Μουρτζούκου.

Ζωντανή μουσική: Αντώνης Μπακαούκας.

Επιλογή μουσικής διασκευής: Γιώργος Μαρδάς - Παναγιώτης Σταμπόλας.

Τους ρόλους ερμηνεύουν οι ερασιτέχνες ηθοποιοί: Παναγιώτης Σταμπόλας (Ζορμπάς), Στράτος Κουσκούκης (συγγραφέας), Ελένη Οικονομάκη (Μαντάμ Ορτάνς), Βιβή Μιχαλάκη (Χήρα - Χορός), Θωμάς Κουβάς (Παυλής), Αθηνά Μήλεση (Μαριγώ), Δημήτρης Βόρδος (Ενωματάρχης), Τάσος Πανταζής (Μαυραντώνης), Βενετία Δήμου (Γυναίκα Μαυραντώνη - Λόλα), Βίκυ Φατούρου (Μιμιθιώ), Κωνσταντίνος Χαραλαμπόπουλος (Καλόγερος), Μίμης Σαμούρης (Αναγνώστης), Σμάρω Κόκκαλη (Λεμονιά ), Επιστήμη Πλαταρά (μάννα Α), Αντώνης Μπακαούκας (Παλικάρι - ζωντανή μουσική), Κωνσταντίνα Παπαηλία (Δασκαλίτσα), Γιώργος Ζούλιας (Παναγής - χορός), Αιμιλία Δρίτσα (Στέλλα), Μαρία Καραντώνη (Μαία πρακτική- ξεματιάστρα), Θάκης Λάγιος (Παπάς), Άγγελος Δεληκάρης (Υποψήφιος πατέρας - εργάτης ), Λεωνίδας Σταμπόλας (Νεαρός α’ εργάτης), Θανάσης Δάνης (Καφετζής – χορός - εργάτης), Κατερίνα Καστάνη (Δασκάλα), Εύα Τσίγκρη (Γυναίκα β΄- χορός), Άννα Μάθεση (μάννα Β), Κωνσταντίνα Τσίγκρη (χορός), Θεοδώρα Πανταζή (χορός), Γιώργος Λαλούσης (Νεαρός β΄)