Γιορτάζουμε 2 χρόνια κυκλοφορίας και... κλείνουμε!!!

Στην εκπνοή του χρόνου, εν μέσω εορταστικής ατμόσφαιρας γιορτάζουμε τα γενέθλιά μας .. και … κλείνουμε. Δεκαοκτώ σχεδόν χρόνια η ΠΡΟΟΔΟΣ, και δύο η ΝΕΑ ΠΡΟΟΔΟΣ σας κράτησαν συντροφιά. Η ιδέα, ξεκίνησε από μια παρέα φίλων, που είχαν τις ίδιες ανησυχίες και έκριναν ότι με την πένα τους θα είχαν τη δυνατότητα να συνεισφέρουν στην ενημέρωση της τοπικής κοινής γνώμης. Η ‘ΠΡΟΟΔΟΣ’ εδραιώθηκε στη συνείδηση των αναγνωστών της ως ποιοτική, αριστερή, οικολογική εφημερίδα, με ιδιαίτερη ευαισθησία σε θέματα περιβάλλοντος. Δύο χρόνια πριν, μια άλλη παρέα μαζευτήκαμε και είπαμε να κάνουμε κάτι διαφορετικό από τα όσα μέχρι τότε υπήρχαν στο τοπικό σκηνικό. Ιδρύσαμε μια ‘μη κερδοσκοπική εκδοτική εταιρεία’ και πήραμε την ΠΡΟΟΔΟ, που είχε αναστείλει τη λειτουργία της, τη μετονομάσαμε σε ‘ΝΕΑ ΠΡΟΟΔΟ’ και ξεκινήσαμε. Ομόφωνα αποφασίσαμε πως αυτό που θέλαμε να κάνουμε, ήταν ‘αλλαγή σκηνικού’. Βασική μας αρχή η καταγραφή και δημοσιοποίηση των γεγονότων απευθυνόμενοι σε όλους τους πολίτες. Διατηρήσαμε την οικολογική ευαισθησία αλλά θεωρώντας ότι η μονοδιάστατη προσέγγιση των προβλημάτων, που ούτως ή άλλως δεν έχουν χρώμα, δεν είχε έρεισμα στη σημερινή εποχή, παλέψαμε για να γίνει αδέσμευτη. Προσπαθήσαμε να κρατήσουμε μακριά τα πολιτικά μας πιστεύω, και να δημοσιοποιούμε όσο πιο αντικειμενικά γίνεται, οτιδήποτε αφορά στα τοπικά μας. Δώσαμε βήμα σε όποιον έκρινε ότι η εφημερίδα μας μπορούσε να φιλοξενήσει τα γραφόμενα του και ήταν ανάλογα του ύφους μας. Δίναμε το παρόν όπου μας καλούσαν, παρακολουθήσαμε όλα τα Δημοτικά Συμβούλια, όλες τις εκδηλώσεις του Δήμου και των φορέων που δραστηριοποιούνται στην περιοχή μας. Ήμασταν κοντά σε κάθε ιδιωτική πρωτοβουλία και προσπαθήσαμε με συνέπεια να γίνουμε ένα αξιοπρεπές έντυπο που θα κέρδιζε το ενδιαφέρον σας. Δώσαμε τον καλύτερό μας εαυτό και κάθε εβδομάδα προσπαθήσαμε να βελτιωνόμαστε, ίσως γιατί πιστεύουμε πως κανείς δεν είναι τέλειος και πως πάντα υπάρχουν περιθώρια καλυτέρευσης. Σε αυτή την πορεία έγιναν και λάθη, υπήρξαν παραλείψεις όπως και επιτυχίες. Το κριτήριο της λειτουργίας μας ήταν η ευρύτερη ευαισθητοποίηση απέναντι στα όσα συμβαίνουν ώστε να ακολουθήσει ενεργή συμμετοχή. Για να μπορεί ο καθένας μας να πάρει θέση, όποια και αν είναι αυτή, πρέπει να είναι ενημερωμένος, και σε αυτό το συγκεκριμένο τομέα θελήσαμε να συμβάλουμε και να προσθέσουμε τη φωνή μας. Για άλλους τα καταφέραμε, για άλλους όχι. Πολλά σχέδια που είχαμε ξεκινήσει να κάνουμε, δυστυχώς δεν προλάβαμε να τα εφαρμόσουμε. Η ‘ΠΥΞΙΔΑ’, ο μικρός μας επαγγελματικός οδηγός κυκλοφόρησε και αντιμετωπίστηκε πολύ θετικά, η συμφωνία που πετύχαμε με την ‘ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΕΚΔΟΤΙΚΗ’ και το πρώτο βιβλίο που εξασφαλίσαμε σε καλύτερη τιμή για όλους εσάς, έγινε δεκτή με πολύ καλά σχόλια. Ελπίζαμε πως θα μπορούσαμε να προσφέρουμε πολύ περισσότερα, γιατί όλοι μας το κάναμε με μεράκι και κέφι. Εδώ και λίγο διάστημα τέσσερεις από τις πέντε τοπικές εφημερίδες κλήθηκαν από το ΤΣΕΠΕΑΘ, το συνταξιοδοτικό ταμείο των δημοσιογράφων ΑΘΗΝΩΝ – ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ, να καταβάλουν αγγελιόσημο. Δεν έχει σημασία εάν είναι δίκαιη ή άδικη η είσπραξη του αγγελιοσήμου, που σημειωτέον βαρύνει τον επιχειρηματία και όχι την εφημερίδα, είναι νόμος και οφείλαμε να τον γνωρίζουμε. Η άγνοια πληρώνεται και μάλιστα ακριβά. Το συγκεκριμένο ταμείο δεν είχε έρθει σε επαφή με κανέναν στα είκοσι χρόνια κυκλοφορίας μας, συμπτωματικά συνέβη τώρα. Οι απαιτήσεις είναι σαφείς και αφορούν σε όλα τα χρόνια κυκλοφορίας. Με ή χωρίς διακανονισμό, δεν έχουμε την δυνατότητα να καταβάλουμε τις όποιες απαιτήσεις. Έτσι σήμερα συμπληρώνοντας δύο χρόνια κυκλοφορίας κρατάτε το τελευταίο μας φύλο. Θεωρήσαμε υποχρέωσή μας, εμείς που ήμασταν το πρόσωπο της ΝΕΑΣ ΠΡΟΟΔΟΥ αυτά τα δυο χρόνια, να σας ενημερώσουμε για το τι συνέβη. Οι προσωπικές μας απόψεις είναι γραμμένες με την υπογραφή μας για όποιον ενδιαφέρεται να τις διαβάσει. Το editorial αφορά τη θέση της εφημερίδας μας.

Ευχαριστούμε θερμά όλους όσοι συνεργάστηκαν μαζί μας και μας στήριξαν όλο αυτό το διάστημα, καθώς και τους εσάς τους αναγνώστες μας.

Σας ευχόμαστε να έχετε ένα ευτυχισμένο 2010, με υγεία.

Μερόπη Δόλλα – Μάριος Ρεντίφης

Ένας κύκλος κλείνει…

Χριστούγεννα 2007: Σε ένα άδειο γραφείο, με έναν υπολογιστή και μία ηλεκτρική σόμπα, η «Νέα Πρόοδος» περνά από τη σκέψη κάποιων ανθρώπων στο χαρτί. Δεκάδες σελίδες με λογότυπα, χειρόγραφα κείμενα, ιδέες και σχόλια είναι σκορπισμένα στο γραφείο.

Η δική μου θέση δύσκολη. Δεν ήξερα τι να κάνω. Που να απευθυνθώ, ποιον να ρωτήσω. Η μετάβαση από τη θεωρία της δημοσιογραφίας στη πράξη, το ρεπορτάζ δηλαδή, ήταν πολύ απότομη. Οι πηγές άγνωστες, η ενημέρωση μηδαμινή, τα δελτία τύπου ανύπαρκτα.

Πέρασα ακόμα και την παραμονή της Πρωτοχρονιάς στο γραφείο, μπροστά σε μια οθόνη υπολογιστή και πάνω από ένα πληκτρολόγιο που πραγματικά είχε πάρει φωτιά προσπαθώντας με πολύ άγχος να προλάβω και να είναι έτοιμη η εφημερίδα για εκτύπωση. Έγραφα συνέχεια, έτρεχα συνέχεια, δεν κοιμόμουν, δεν υπήρχε τίποτε άλλο που να με απασχολεί πέρα από τη «Νέα Πρόοδο».

Τη πρώτη εβδομάδα του 2008 η εφημερίδα είναι έτοιμη, και βρίσκεται στα περίπτερα. Η ανταπόκριση του κόσμου, ουδέτερη.

Σε αυτή την αδιάφορη στάση, θα πρέπει να προσθέσουμε την καχυποψία και την αρνητική εικόνα που είχε η «Πρόοδος» για κάποιους. Αντιπαλότητες, αντιπαραθέσεις και πικρίες από το παρελθόν συνεχίστηκαν και στη νέα έκδοση.

Η προσπάθεια διεύρυνσης σε όλους τους αναγνώστες ανεξάρτητα από τα πολιτικά τους πιστεύω σκοντάφτε συχνά στην ηθελημένη παραπληροφόρηση περιορίζοντας το «έδαφος» της «Νέας Προόδου».

Οι πρώτες σκέψεις μου οδηγούσαν ότι είχα κάνει λάθος επιλογή, καθώς από τη μία μεριά είχα μία πολύ μεγάλη ευκαιρία να εφαρμόσω στη πράξη αυτά που σπούδαζα, αλλά από την άλλη αντιμετώπιζα μια διαφορετική πρακτική. Διότι συμφώνησα να συμμετέχω σε ένα πλουραλιστικό αδέσμευτο έντυπο, και όχι σε μια κομματική εφημερίδα.

Καθώς οι πρώτες εβδομάδες περνούν, αρχίζουν οι απογοητεύσεις που συνεχίστηκαν και τους επόμενους μήνες.

Όπου απευθύνθηκα, για ρεπορτάζ, πληροφόρηση ή βοήθεια βρήκα πόρτες ερμητικά κλειστές.

Η εμπιστοσύνη δεν επιβάλλεται αλλά κερδίζεται. Έχοντας πλέον μάθει πρόσωπα και πράγματα, το κλίμα άλλαξε ουσιαστικά. Ο κόσμος έβλεπε μία νέα προσπάθεια, μία προσεγμένη δουλειά, μία εφημερίδα που δεν είχε σκοπό να προσβάλει, ή να περάσει μία κομματική γραμμή –όπως πολλάκις είχε ειπωθεί- αλλά να ενημερώνει αντικειμενικά και έγκυρα για τα τεκταινόμενα της πόλης.

Φυσικά, όσο και αν κάποιοι θέλουν να το υποβαθμίσουν, η προσπάθεια για να φτάσουμε σε αυτό το αποτέλεσμα ήταν τεράστια. Περνούσα ατελείωτες ώρες στο γραφείο, θέλοντας να προσφέρω από τη δική μου θέση το 100% των δυνατοτήτων μου. Κάτι που δεν είναι εύκολο όταν βρίσκεσαι στην αρχή της επαγγελματικής σου πορείας, και πέφτεις στα βαθιά. Ευτυχώς για μένα, αν και δεν ξέρω κολύμπι τα κατάφερα, όπως αποδεικνύεται από την αποδοχή του κόσμου.

Από εκεί που δεν μας άνοιγαν οι πόρτες, και επιδεκτικά μας αγνοούσαν, φτάσαμε να δεχόμαστε τόσες προσκλήσεις που ήταν δύσκολο να ανταποκριθούμε σε όλες, αλλά ακόμα και αυτό το καταφέραμε. Οι εκπρόσωποι των φορέων, κόμματα, συνδυασμοί, προσωπικότητες όχι μόνο της τοπικής μας κοινωνίας, μας έμαθαν και μας εμπιστεύτηκαν. Επιχειρήσεις και επαγγελματίες άρχισαν να μας στηρίζουν. Έτσι η «Νέα Πρόοδος» απέκτησε τη δική της θέση στα περίπτερα, και έγινε η εβδομαδιαία συνήθεια της πόλης, αποκτώντας πολλαπλάσιο αναγνωστικό κοινό από εκείνο με το οποίο ξεκίνησε.

Χριστούγεννα 2009: Δύο χρόνια μετά, η «Νέα Πρόοδος» κλείνει. Μία καταγγελία σε ένα ταμείο που στην ουσία δεν υπαγόμαστε, που δεν έχει ανταποδοτική σημασία σε καμία εφημερίδα της περιφέρειας, και που πραγματικά δεν γνωρίζαμε μέχρι πριν απο ένα μήνα, ήταν αρκετή για να οδηγήσει στο λουκέτο. Οι ιδιοκτήτες έκριναν ότι είναι καλύτερα να ολοκληρωθεί η προσπάθεια αυτή. Η θέση μου δεν μου επιτρέπει να κρίνω αυτή την απόφαση. Αυτό όμως που μπορώ να πω είναι ότι η ρήση «Ο θάνατός σου, η ζωή μου» βρίσκει απόλυτη εφαρμογή στην κοινωνία μας. Όταν φτάνουμε σε σημείο ένας άνθρωπος να οδηγεί επιχειρήσεις σε κλείσιμο και να σταματά καριέρες, για το κέρδος, τότε σίγουρα, η ευγενής άμιλλα και ο υγιής ανταγωνισμός, παραμένουν θεωρία. Αυτό έμελε να το μάθω και προσωπικά, ευτυχώς σε μια ηλικία που μπορώ να το αντιμετωπίσω.

Φτάνοντας στο τέλος, θα ήθελα να ευχαριστήσω προσωπικά όλους όσους αγόραζαν κάθε εβδομάδα τη «Νέα Πρόοδο» για την ενημέρωσή τους, όλους όσους εμπιστεύτηκαν και στήριξαν αυτή τη προσπάθειά μας, καθώς και τους συναδέλφους των υπόλοιπων τοπικών εφημερίδων για την πολύτιμη βοήθειά τους τα δύο αυτά χρόνια.

Τέλος, πραγματικά θέλω να ευχαριστήσω τους ιδιοκτήτες της «Νέας Προόδου» για τη μεγάλη ευκαιρία που μου έδωσαν και παρά το νεαρό της ηλικίας μου, με εμπιστεύτηκαν και στήριξαν κάθε μου πρωτοβουλία.

Εύχομαι υγεία & ευτυχία σε όλους μας για το νέο έτος που έρχεται…

Μάριος Ρεντίφης

Οι ιδέες, το όραμα, οι στόχοι δεν πέφτουν στη λάσπη

Τα ‘κακά νέα’ ταξιδεύουν γρήγορα και συνήθως παραποιημένα. Για όλους εμάς που τα τελευταία δύο χρόνια σας κρατούσαμε συντροφιά, το κλείσιμο της εφημερίδας μας είναι … ‘κακό νέο’. Σε όσους ήδη κουνούν στωικά το κεφάλι θεωρώντας ότι ήταν αναμενόμενο, αφού καταφέραμε να ‘καταντήσουμε’ την εφημερίδα μας έτσι, να υπενθυμίσω επειδή προφανώς το ξέχασαν ότι όταν αναλάβαμε, η παλαιά ΠΡΟΟΔΟΣ είχε ήδη αναστείλει τη λειτουργία της για πολλούς μήνες. Σε ότι με αφορά και για όσους ρωτούν και ενδιαφέρονται να μάθουν την άποψή μου, οι υπόλοιποι μπορούν πολύ εύκολα να αποφύγουν να τη διαβάσουν, έχω να πω τα εξής:

Συμμετείχα σε αυτή την προσπάθεια γιατί πίστευα και πιστεύω ότι τελικά τίποτα δεν μας χαρίζεται και ότι η αφύπνισή μας και η ενασχόλησή μας με τα κοινά είναι επιβεβλημένη. Γιατί ο Τύπος είναι η ‘τέταρτη εξουσία’ και το ποιος είναι ο καθένας μας φαίνεται από τον τρόπο που διαχειρίζεται αυτή την εξουσία, όταν του δοθεί η ευκαιρία να την ασκήσει. Ο τρόπος που ο καθένας μας προσεγγίζει και μεταφέρει τα γεγονότα ασφαλώς είναι υποκειμενικός αλλά η ποιότητα, η λεπτομέρεια, η ακρίβεια είναι που μπορούν να κάνουν τη διαφορά. Και αυτό ο κόσμος το αναγνωρίζει. Δεν είμαι δογματικά ‘αντί’ στα πάντα. Πιστεύω ότι στην εποχή μας οποιοσδήποτε θέλει να θεωρείται σοβαρός οφείλει να αποδίδει ‘τα του Καίσαρος, τω Καίσαρι’. Ουδέποτε είχα δυσκολία να αποδεχτώ ότι ο απέναντι έχει δίκιο και εγώ άδικο. Κατ’ επέκταση και χωρίς διάθεση να χαϊδέψω κανένα δεν είχα κανένα πρόβλημα να παραδεχτώ ότι η σημερινή Δημοτική Αρχή δεν τα κάνει όλα λάθος και ότι η σημερινή Αντιπολίτευση δεν τα κάνει όλα σωστά. Ίσως γιατί πιστεύω απόλυτα ότι όταν επιλέγεις να αγνοείς το πρόβλημα και να το σπρώχνεις κάτω από το χαλί θα το βρεις μπροστά σου.

Ανήκω στη μεγάλη οικογένεια των συνταξιούχων, που για κάποιους επώνυμους – και αξιόλογους εξ όσων γνωρίζω – συμπολίτες μου, θα έπρεπε να καθόμαστε στο σπίτι μας και να τρώμε γιαούρτι. Όμως επειδή τα πράγματα δεν είναι καλώς καμωμένα, επειδή για πάρα πολλά χρόνια η μη εμπλοκή στα κοινά ανθρώπων σοβαρών που κάτι είχαν να προσφέρουν άφησε χώρο σε πολλούς φελλούς να επιπλεύσουν, επειδή κανείς δεν περισσεύει, ένωσα τις δυνάμεις μου με τους υπόλοιπους ώστε να βγει η εφημερίδα μας. Εδώ να πω για όλους όσοι δεν το γνωρίζουν ή ηθελημένα το αγνοούν ότι οι αναγνώστες μας πολλαπλασιάστηκαν.

Όταν αυτό που ‘πουλάς’ είναι ιδέα – είναι όραμα, όταν μπορεί με τον τρόπο σου να συμβάλεις θετικά ή αρνητικά στη διαμόρφωση κλίματος που θα επηρεάσει τις εξελίξεις, τα πράγματα μπαίνουν σε άλλη διάσταση. Στα δύο αυτά χρόνια που ασχολούμαι με την εφημερίδα μας είχα την ευκαιρία να διαπιστώσω ότι πολλοί συμπολίτες μου μοιράζονται αυτές τις ανησυχίες. Πολλοί πιστεύουν ότι υπήρξαμε η άλλη φωνή που με ήθος και ευπρέπεια κάναμε τον αγώνα μας για μια καλύτερη τοπική κοινωνία. Η εμπιστοσύνη που καλλιεργήθηκε μεταξύ μας είναι γιατί ποτέ δεν μετέφερα κάτι που συζητήσαμε και ζητήσατε να μείνει εκτός, δεν μαγνητοφώνησα συνομιλίες χωρίς να το ξέρει ο συνομιλητής μου, δεν έριξα χτυπήματα κάτω από τη ζώνη εκμεταλλευόμενη το γεγονός του ότι έχω βήμα και γράφω. Ποτέ σε όλη αυτή τη διάρκεια δεν θεώρησα ότι για να πουλήσουμε δέκα φύλα περισσότερα είναι καλό να προσεγγίζω τον Α ή τον Β και να του πλέκω το εγκώμιο, ή το να δημοσιοποιήσω ιδιωτικές στιγμές χαράς ή λύπης. Σήμερα όσοι διαβάζετε αυτές τις γραμμές νομίζω ότι θα αναγνωρίσετε πως ξέρω πολύ περισσότερα από τα όσα έχω δημοσιεύσει. Κάποιοι θεωρούν ότι η σκληρή γλώσσα, οι ύβρεις, οι εξαντλητικές επαναλήψεις του ιδίου θέματος, η διαιώνιση παλαιών γνωστών και πεπατημένων πρακτικών μπορούν να συνεχίσουν στον αιώνα το άπαντα. Πιστεύουν πως τίποτε δεν είναι αρκετά καλό, και σε κάθε ευκαιρία κολλούν ετικέτες ή δεν διστάζουν ακόμη να ρίξουν και λάσπη.

Διαφωνώ ουσιαστικά με αυτή τη τακτική. Δεν είμαστε στην εποχή του Γκαίμπελς. Έχουμε πλέον αλλάξει αιώνα. Οι δήθεν, οι μετριότητες, οι ημιμαθείς χάνουν έδαφος καθημερινά και σε σύντομο διάστημα θα πάψουν να μας απασχολούν. Από την άλλη πλευρά η ευπρέπεια, η συνέπεια και το ήθος είναι τα μόνα όπλα μας που μπορούν και πρέπει να κάνουν τη διαφορά.

Δεν θα σταθώ καθόλου στο θέμα της καταγγελίας, της σύμπτωσης ή όπως αλλιώς θέλει κανείς να ονομάσει το τι συνέβη τους τελευταίους μήνες. Ούτως ή άλλως επανειλημμένα και σε κάθε ευκαιρία έχουμε επισημάνει ότι το ‘νόμιμο δεν είναι απαραίτητα και ηθικό’. Και ο «νοών νοείτο». Ο καθένας είναι υπεύθυνος για τις πράξεις και τις επιλογές του. Πιστεύω πως ‘ότι σπέρνεις, θερίζεις’ και μάλιστα σε αυτή τη ζωή.

Σήμερα κλείνουμε, που σημαίνει ότι χάσαμε τη μάχη. Για κάποιους από εμάς όμως ο ‘πόλεμος’ δεν έχει τελειώσει. Οι ιδέες, το όραμα, οι στόχοι δεν πέφτουν στη λάσπη – παρότι κάποιοι το προσπαθούν – όσο υπάρχουμε οι υπόλοιποι που αντιστεκόμαστε, απέναντι σε οτιδήποτε μας πληγώνει, μας υποβαθμίζει, μας κρατά δέσμιους ενός μέτριου συμβατικού παρόντος.

Ένα πολύ μεγάλο ευχαριστώ για τη στήριξή σας.

Εύχομαι ολόψυχα υγεία και αντοχές για το 2010 που όπως φαίνεται θα είναι μια δύσκολη χρονιά

Μερόπη Δόλλα

Φιλανθρωπικό Τετραήμερο απο τον "Κούρο"

ΕΘΕΛΟΝΤΙΚΗ ΟΜΑΔA ΜΕΓΑΡΩΝ

ΚΟΥΡΟΣ

ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΙΚΟ ΤΕΤΡΑΗΜΕΡΟ

κοινωνικής προσφοράς και αλληλεγγύης προς τον συνάνθρωπο

13-16 Δεκεμβρίου 2009.

με διάθεση να προσφέρουμε ελπίδα, αγάπη, ανακούφιση & χαρά σε συνανθρώπους μας που την έχουν ανάγκη, κατά τις γιορτινές ημέρες που πλησιάζουν.

Παρακαλούμε όσους επιθυμούν να έχουν συμμετοχή σε αυτήν την προσπάθεια, κατά την οποία συλλέγονται τρόφιμα μεγάλης διατηρησιμότητας,

να τα συγκεντρώσουν στα γραφεία του συλλόγου μας στον Φόρο,

έναντι του ΚΤΕΛ Μεγάρων

την Κυριακή το πρωί 11:00π.μ. – 13:00 μ.μ.

& την Δευτέρα, Τρίτη, Τετάρτη το απόγευμα

17:00 – 20:00 μ.μ.

Τηλ. Επικοινωνίας 22960-24444

Με ευχές

για ευτυχισμένα Χριστούγεννα

το Δ.Σ.

Διαβάστε αυτή την εβδομάδα στη "Νέα Πρόοδο"

ΥΓΡΟΒΙΟΤΟΠΟΣ ΒΟΥΡΚΑΡΙΟΥ

• τα 127 είδη πουλιών
• Οι απειλές του οικοσυστήματος
• Οι προτάσεις για τη διάσωαση της περιοχής

Φορέας:"Διεκδικούμε τον αποχαρακτηρισμό της βιομηχανικής ζώνης
και τη νομοθετική προστασία του υγροβιότοπου

Δ. ΣΤΡΑΤΙΩΤΗΣ - Χρ. ΣΥΡΚΟΣ
Η συνάντηση που άργησε... 3 χρόνια

Η1Ν1: Η ΝΕΑ ΓΡΙΠΗ ΕΙΝΑΙ ΕΔΏ
Αλλά δεν μας απειλεί
Λ. Μπισταράκης: "Πρέπει να εμβολιαστούμε όλοι.
Και μάλιστα έχουμε αργήσει"

ΕΝΩΣΗ ΠΟΛΙΤΩΝ
Τι γίνεται με το εργοστάσιο επεξεργασίας κοπριάς;

ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΜΑΘΗΤΩΝ ΕΠΑΛ
Αιτήματα για καλύτερες κτιριακές υποδομές

ΑΘΛΗΤΙΚΑ
Αναλυτικοί πίνακες & βαθμολογίες των ομάδων της πόλης

ΑΠΟΨΕΙΣ: Επειδή το AIDS μας αφορά όλους κι όχι μόνο τους ασθενείς!

Απο τους:

Γιώργο Δέδε – Μέλος ΤΟ.ΣΥ.Ν. Μεγάρων

Δημήτρη Μακρυστάθη – Ταμίας ΤΟ.ΣΥ.Ν. Μεγάρων

Η 1η Δεκεμβρίου καθιερώθηκε ως Παγκόσμια Ημέρα κατά του AIDS το 1988 αρχικά με απόφαση του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας και εν συνεχεία της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ. Το AIDS είναι μία από τις φονικότερες επιδημίες στην παγκόσμια ιστορία. Γύρω στους 25.000.000 ανθρώπους έχουν χάσει την ζωή τους, ενώ 33.000.000 είναι φορείς του ιού HIV.

Το σύνθημα της καμπάνιας της φετινής Παγκόσμιας Ημέρας κατά του AIDS είναι «Καθολική πρόσβαση και ανθρώπινα δικαιώματα». Αφορά την καθολική πρόσβαση στην πρόληψη, τη φροντίδα και τη θεραπεία του AIDS και του HIV, κάτι που ο ΟΗΕ αναγνωρίζει ως θεμελιώδες ανθρώπινο δικαίωμα!

Ο ιός του AIDS, μολύνοντας τον ανθρώπινο οργανισμό, καταστρέφει σταδιακά το αμυντικό ή ανοσοποιητικό σύστημα με αποτέλεσμα να τον αφήνει εκτεθειμένο σε βαριές λοιμώξεις ή διάφορες μορφές καρκίνου. Από το 1981 που πρωτοεμφανίστηκε ο ιός έως σήμερα, επιστήμονες σε όλο τον κόσμο αγωνίζονται εντατικά κατά του AIDS. Γνωρίζουμε πολλά για τον ιό και είναι απολύτως γνωστό το πως προκαλείται και πως προλαμβάνεται η μόλυνση. Δυστυχώς, όμως, δεν έχει ακόμη παρασκευαστεί εμβόλιο και δεν υπάρχει θεραπεία αποτελεσματική για τη νόσο.

Σύμφωνα με επίσημα στατιστικά, στην Ελλάδα μέσα στο 2008 δηλώθηκαν περίπου 550 νέα περιστατικά οροθετικών ατόμων και διαγνώσθηκαν περισσότερες από 70 νέες περιπτώσεις AIDS. Ο συνολικός αριθμός των HIV οροθετικών ατόμων, συμπεριλαμβανομένων και των περιστατικών AIDS ξεπέρασε τα 9230 άτομα. Οι θάνατοι από AIDS έχουν ανέλθει συνολικά σε περισσότερους από 1580 από το 1983 έως σήμερα!

Ειδικευμένοι επιστήμονες επισημαίνουν πως ο ιός HIV που ευθύνεται για το AIDS εξαπλώνεται σε κάθε γωνιά του πλανήτη με ξέφρενο ρυθμό, κυρίως εξαιτίας των συνθηκών του σύγχρονου τρόπου ζωής (ελεύθερη σεξουαλική επαφή, κοινή χρήση συρίγγων, από τη μολυσμένη μητέρα στο παιδί κατά την εγκυμοσύνη, τον τοκετό ή το θηλασμό και, σπανιότερα, από μετάγγιση μολυσμένου αίματος ή παραγώγων του).

Η προσπάθεια για τον περιορισμό της εξάπλωσης του AIDS αποτελεί σήμερα πρωταρχική φροντίδα για ολόκληρη την ανθρωπότητα. Το AIDS μας αφορά όλους γιατί δεν κάνει διακρίσεις εθνικότητας, ηλικίας και φύλου. Όλοι μας βρισκόμαστε στην πρώτη γραμμή του κινδύνου. Ας μην ξεχνάμε: τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται… Η ωραία εμφάνιση και το ακριβό ντύσιμο ας μην μας παραπλανούν! Δεν αποτελούν στοιχεία για την μη ύπαρξη του ιού… Ο κίνδυνος είναι πάντα υπαρκτός.

Για τους περισσότερους αυτή η μέρα είναι μια υπενθύμιση για τους κινδύνους, που υπό ορισμένες συνθήκες, μπορεί να κρύβουν οι ερωτικές επαφές, η χρήση ναρκωτικών, οι μεταγγίσεις αίματος…. Για κάποιους άλλους είναι η υπόμνηση της φρικτής τους καθημερινότητας!

Όλοι μας οφείλουμε να αποβάλλουμε το φόβο και την προκατάληψη. Ανάμεσά μας βρίσκονται πολλοί που έχουν μολυνθεί από τον ιό HIV. Πολλοί που στάθηκαν άτυχοι, επειδή δεν γνώριζαν. Ζουν ανάμεσά μας αλλά είναι ουσιαστικά μόνοι τους, αντιμέτωποι με ένα πρόβλημα ζωής και θανάτου. Σε όλους αυτούς χρωστάμε πολλά. Χάρη σε αυτούς σήμερα γνωρίζουμε, έχουμε κινητοποιηθεί και μπορούμε να προστατεύσουμε τον εαυτό μας και όσους αγαπάμε. Σε όλους αυτούς πρέπει να συμπαρασταθούμε, να βοηθήσουμε στον καθημερινό τους αγώνα, να απαλύνουμε την μοναξιά τους.

Όλοι μας θέλουμε να ζήσουμε σε ένα κόσμο χωρίς διακρίσεις, προκαταλήψεις και AIDS. Ας αντιληφθούμε όλοι τη σημαντικότητα του προβλήματος σαν να είναι κάτι που συμβαίνει σε εμάς! Ίσως, τότε, άλλη μια θλιβερή «Παγκόσμια Ημέρα» καταργηθεί.

ΕΝΩΣΗ ΠΟΛΙΤΩΝ:ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΨΗΦΙΣΑΜΕ ΤΗΝ ΑΥΞΗΣΗ ΤΩΝ ΔΗΜΟΤΙΚΩΝ ΤΕΛΩΝ ΚΑΤΑ 3%

Είναι γνωστό πλέον σε όλους, ότι η ελληνική κοινωνία και κατά συνέπεια και η Μεγαρική, βιώνει τη μεγαλύτερη οικονομική κρίση της μεταπολεμικής περιόδου.

Επιχειρήσεις κλείνουν, εργαζόμενοι απολύονται, η οικοδομική δραστηριότητα βρίσκεται σε μηδενικό επίπεδο, οι ελεύθεροι επαγγελματίες βλέπουν τα εισοδήματα τους να μειώνονται δραματικά και ταυτόχρονα «παγώνουν» οι μισθοί – συντάξεις με ορατό το κίνδυνο να μειωθούν.

Η κυβέρνηση προσπαθεί να ενισχύσει τα οικονομικά των νοικοκυριών και στο πλαίσιο αυτό αποφασίζει να μην αυξηθούν τα τιμολόγια των ΔΕΚΟ.

Απ’ όλες τις Διοικήσεις πιο κοντά στον πολίτη, αυτή που βρίσκεται σε καθημερινή επαφή μαζί του και αυτή που πρέπει να αφουγκράζεται όλα τα προβλήματα του είναι η τοπική αυτοδιοίκηση πρώτου βαθμού, δηλαδή ο Δήμος.

Όμως η Δημοτική αρχή Μεγάρων παρά το δυσμενέστατο οικονομικό κλίμα, που υπάρχει, συνεχίζει να φορτώνει το μεγαρικό λαό με φόρους.

Αύξησε και πάλι τα τέλη καθαριότητας και ηλεκτροφωτισμού κατά 3%. Πέρσι τα αύξησε κατά 5% και πρόπερσι κατά 3%. Δηλαδή στην τριετία αύξησε τα τέλη κατά 11%.

Υπάρχει κανένας εργαζόμενος, που πήρε τέτοια αύξηση;

Γιαυτό εμείς δεν ψηφίσαμε την αύξηση των δημοτικών τελών. Πιστεύομε, ότι πρέπει να παγώσουν όλες οι αυξήσεις στα δημοτικά τέλη και καλούμε τη Δημοτική Αρχή να αναθεωρήσει την απόφασή της για τις αυξήσεις.

Μπορούν να κάνουν οικονομία στον ηλεκτροφωτισμό (που φωτίζουν χωρίς λόγο τα βουνά και τα λαγκάδια) και να μην υποχρεώνουν τους πολίτες να πληρώνουν παραπάνω και μάλιστα σε περίοδο που τα οικονομικά τους είναι άσχημα.

Βρίσκουν βέβαια την εύκολη δικαιολογία, πως αυτές οι αυξήσεις αντιστοιχούν σε λίγα ευρώ. Μα! Λίγα από δω, λίγα από εκεί τελικά μαζεύονται πολλά αυτά, που πρέπει να πληρώσει ο πολίτης ο οποίος βέβαια όχι μόνο δεν παίρνει αυξήσεις, αλλά απεναντίας μπορεί να είναι και άνεργος.

Γρηγόρης Σταμούλης

Γιώργος Μιχάλαρος

Γιώργος Παπαβασίλης

Δημοτικοί Σύμβουλοι ΕΝΩΣΗΣ ΠΟΛΙΤΩΝ